*oOoOoOoOoOoO*

ﺯﻥ ﮐﻪ ﻃﻮﻋﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ، ﮐﺎﺳﻪ ﺁﺑﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺴﻠﻢ ﺁﻭﺭﺩ
ﻣﺴﻠﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﺷﺎﻣﯿﺪﻥ ﺁﺏ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺖ
ﻃﻮﻋﻪ ﻇﺮﻑ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ

ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: اﯼ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ! برﺧﯿﺰ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ، ﻧﺰﺩ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺖ ﺑﺮﻭ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺳﻮﻡ، ﻧﺸﺴﺘﻦِ ﻣﺴﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺣﻼﻝ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ

ﻣﺴﻠﻢ ﺍﺯ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﯾﺎﺭﯼ ﺍﻡ ﮐﻨﺪ

ﻃﻮﻋﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﮐﯿﺴﺘﯽ؟
ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺷﻨﯿﺪ: ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻢ ﺑﻦ ﻋﻘﯿﻞ ﻫﺴﺘﻢ

ﻃﻮﻋﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭﺍﻥ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ‏(ﺹ‏) ﺑﻮﺩ، دﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﺴﻠﻢ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﮐﺮﺩ

ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻋﺒﯿﺪﺍﻟﻠّﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﯼ ﻣﺴﻠﻢ
ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺴﻠﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺯ ﻋﺒﯿﺪﺍﻟﻠّﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺍﻭ ﻭ ﯾﺎﺭﺍﻧﺶ ﺍﺯ ﻗﺼﺮ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ
ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﻮﯾﺶ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﺴﺠﺪ ﺭﺍ ﺑﮕﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﺴﻠﻢ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ

ﺁﻧﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﻫﻤﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﻭ ﺭﻭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻢ ﻭ ﯾﺎﺭﺍﻧﺶ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ

ﺳﭙﺲ ﻋﺒﯿﺪﺍﻟﻠّﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﺪ، ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﮐﻮﻓﻪ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻢ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﻫﺪ، ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻟﺶ ﺑﺮ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺣﻼﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ، ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﯾﻪ ﺍﺵ ﭘﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ‏

ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻭ ﺗﻄﻤﯿﻊ ﻋﺒﯿﺪﺍﻟﻠّﻪ ﮐﺎﺭﺳﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻼﻝ، ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻃﻮﻋﻪ، ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻤﻊ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺰﻩ، ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﺼﺮ ﺷﺪﻩ، مخفی گاه ﻣﺴﻠﻢ ﺭﺍ ﻟﻮ ﺩﺍﺩ

ﻋﺒﯿﺪﺍﻟﻠّﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺧﺒﺮ، ﺑﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺍﺷﻌﺚ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻧﻔﺮ ﻣﺴﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﻨﻨﺪ

ﺍﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻢ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﯼ ﺍﻭ
ﻣﺴﻠﻢ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﯿﺮﯼ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻋﺒﯿﺪﺍﻟﻠّﻪ، ﺣﺪﻭﺩ 45 ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﺷﻤﺸﯿﺮﯼ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺪ

ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺴﻠﻢ ﺯﺧﻤﯽ ﺑﻮﺩ، ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﮐﺴﯽ ﯾﺎﺭﺍﯼ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ

ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡﻫﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺳﻨﮓ ﻭ ﭼﻮﺏ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺴﻠﻢ ﺭﯾﺨﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﯽ ﺭﺍ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺍﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ
ﻭﻟﯽ ﻣﺴﻠﻢ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﻝ ﺑﺮﻧﻤﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﯾﻮﺭﺵ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ

ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺑﻦ ﺍﺷﻌﺚ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺴﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﻨﺪ، ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﯼ ﻣﺴﻠﻢ ! ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﯽ ﺩﻫﯽ؟ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺯﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺸﺖ

ﻣﺴﻠﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: ﭼﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻋﻬﺪ ﺷﮑﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ؟

ﺍﺑﻦ ﺍﺷﻌﺚ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺶ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﺴﻠﻢ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺯﺧﻢﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺿﻌﻔﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺍﻭ ﭼﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺗﻦ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ

ﻣﺮﮐﺒﯽ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﺴﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﻋﺒﯿﺪﺍﻟﻠّﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ

ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ مسلم
ﮐﺸﺘﻦ ﻣﺴﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ‏ «ﺑﮑﺮ ﺑﻦ ﺣﻤﺮﺍﻥ ﺍﺣﻤﺮﯼ ‏» ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﯿﺮی ها ﺍﺯ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻣﺴﻠﻢ ﺑﻦ ﻋﻘﯿﻞ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ‏« ﺩﺍﺭﺍﻻﻣﺎﺭﻩ ‏» ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﭘﯿﮑﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ

ﻣﺴﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺩﺍﺭﺍﻻﻣﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﺑﺮﺩﻧﺪ، دﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺑﻮﺩ، ﺗﮑﺒﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ، ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺍﻟﻬﯽ ﺩﺭﻭﺩ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍﯾﺎ ! ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﯾﺒﮑﺎﺭﺍﻥ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺑﺎﺯ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﯾﺎﺭﯼ ﻣﺎ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ، ﺣﮑﻢ ﮐﻦ

ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ، ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﺎﺥ، ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻓﺮﺟﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ

ﻣﺴﻠﻢ ﺭﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮐﻔﺎﺷﺎﻥ ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ
ﺑﺎ ﺿﺮﺑﺖ ﺷﻤﺸﯿﺮ، ﺳﺮ ﺍﺯ ﺑﺪﻧﺶ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ، و... ﭘﯿﮑﺮ ﺧـﻮﻧﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﯿـﺪ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﻭ ﺷﺠـﺎﻉ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﯿﺰ ﻫﻠﻬﻠﻪ ﻭ ﺳﺮﻭﺻﺪﺍﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮﺩند

*oOoOoOoOoOoO*

ارباب صدایش زد
او را روی پاهایش نشاند
به چشمان معصومش‌ لبخند زد
با اینکه قلبش از شهادت پسر عمّش شکسته بود
دست نوازش بر موهای دخترک کشید، حمیـده غم را در چشمانش دید و گفت: دست یتیمی‌بر سرم می کشید! پدرم شهید شده ؟

و مولا گفت زین پس من پدرت و دخترانم خواهرانت هستند! در این راه صبور باش دخترِ پسرعموی صبورم

عصر عاشورا
هنگامی که دشمن به خیمه ها یورش آورد
حمیده زیر دست و پای دشمن جان سپرد
روحش صبور بود و همه چیز ‌را دید
اما جسمش دیگر توان آن همه نامرد جنگی را نداشت

حضرت مسلم! می گویند تمام فرزندانت در راه مولایت شهید شدند
گوارایت باد این سعادت و رستگاری ابدی

*oOoOoOoOoOoO*